رکتوسل بیرون زدگی دیواره راست روده به سمت واژن است که با اختلال در اجابت مزاج همراه است. رکتوسل می تواند با یبوست، احساس تخلیه ناقص روده، نیاز به فشار روی باسن یا دیواره واژن برای تخلیه روده ظاهر شود. برآمدگی رکتوسل، در نتیجه نازک شدن و ضعیف شدن بافتی که واژن را از راست روده جدا می کند، ایجاد می شود. این نازک شدن بر اثر دلایل مختلفی ایجاد می شود، از جمله:
- افزایش سن
- زایمان طبیعی متعدد یا ضربه در حین زایمان (مثلاً استفاده از فورسپس حین زایمان)
- جراحی های مکرر در ناحیه کف لگن یا رکتوم
- زور زدن مزمن در حین حرکات روده به دلیل یبوست طولانی مدت
- حرکات شدید ورزشی
رکتوسل چیست؟
رکتوسل یک وضعیت پاتولوژیک است که در اثر افتادگی اندام های لگن ایجاد می شود و با بیرون زدگی دیواره راست روده به داخل واژن ظاهر می شود. معمولاً در بیمارانی که زایمان سختی داشته اند تشخیص داده می شود. همچنین ممکن است در نتیجه چاقی، ضعف عضلات کف لگن، ورزش بیش از حد، ناهنجاری های مادرزادی اندام های لگن و بیماری های زنان رخ دهد. با افزایش سن، احتمال رکتوسل افزایش می یابد. این عارضه با اختلال در عملکرد تخلیه روده همراه است، در حالی که میزان اختلال در عمل دفع مستقیماً به شدت رکتوسل بستگی دارد. در موارد شدید، اجابت مزاج بدون کمک غیرممکن می شود.
طبقه بندی رکتوسل
با در نظر گرفتن علائم زیر، شدت رکتوسل را تشخیص می دهند:
بدون شکایت و مشکل، عمل اجابت مزاج اتفاق می افتد. در معاینه رکتوم، بیرون زدگی دیواره قدامی راست روده با اندازه کوچک لمس می شود. به دلیل عدم شکایت و مشکل، بیماران به پزشک مراجعه نمی کنند، رکتوسل به دلایل دیگر در حین معاینه تصادفا تشخیص داده می شود.
بیماران مبتلا به رکتوسل از مشکل در هنگام دفع و احساس تخلیه ناقص روده شکایت دارند. گاهی در بیرون زدگی، بقایای توده های مدفوعی پیدا می شود.
بیماران مبتلا به رکتوسل از مشکلات شدید اجابت مزاج و نیاز به فشار بر دیواره واژن برای تخلیه موفقیت آمیز توده های مدفوع شکایت دارند. دیواره قدامی راست روده و دیواره خلفی واژن بیمار مبتلا به رکتوسل از شکاف تناسلی بیرون زده است.
با در نظر گرفتن سطح آسیب، انواع رکتوسل متمایز می شوند: کم (همراه با تغییرات اسفنکتر)، متوسط (با تشکیل یک برآمدگی کیسه مانند در بالای اسفنکتر)، زیاد (همراه با تشکیل اسفنکتر در قسمت بالایی واژن).
علائم رکتوسل
بسیاری از زنان مبتلا به رکتوسل هیچ علامتی ندارند و این عارضه فقط در معاینه لگن دیده می شود. به طور کلی، اگر رکتوسل برای شما علائم یا ناراحتی ایجاد نمی کند، می توان آن را به حال خود رها کرد.
مقالات دیگر: اسهال مزمن
هنگامی که علائم وجود دارد، ممکن است موارد ذیل را داشته باشید:
- مشکل در اجابت مزاج
- احساس برآمدگی یا پری در واژن
- مشکلات در رابطه جنسی
رکتوسل فقط در صورتی باید درمان شود که علائم شما روی زندگی شما اثر سو داشته و مشکلاتی ایجاد کرده باشد.
رکتوسل چگونه درمان می شود؟
برای درمان رکتوسل می توان از هر دو روش غیر جراحی و جراحی استفاده کرد. بهتر است پیش از تصمیم نهایی برای درمان رکتوسل تحت یک معاینه دقیق توسط یک پزشک ماهر قرار بگیرید تا بهترین و مناسب ترین روش درمانی را به شما ارائه دهد.
درمان غیر جراحی رکتوسل
در صورت خفیف بودن شدت رکتوسل می توان بدون جراحی آن را کنترل و درمان کرد این روش های غیر جراحی عبارتند از:
- می توانید با پیروی از یک رژیم غذایی با فیبر بالا (بیش از 25 گرم فیبر در روز) و نوشیدن 6 تا 8 لیوان آب در روز از یبوست جلوگیری کنید.
- از زور زدن در هنگام اجابت مزاج و نشستن طولانی مدت در توالت بشدت پرهیز کنید.
- در صورت نیاز از نرم کننده های مدفوع استفاده کنید.
- تمرینات طراحی شده برای تقویت عضلات کف لگن را انجام دهید.
چه نوع روش های جراحی برای رکتوسل وجود دارد؟
اگر روش های غیر جراحی به کنترل و درمان علائم رکتوسل کمک نکند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. صحبت با یک جراح متخصص و خبره می تواند به کسب نتیجه عالی از جراحی کمک کند تا از نگرانی های بیمار کاسته شود. توجه داشته باشید که در بیشتر موارد، جراحی با بیهوشی عمومی انجام می شود و حدود یک ساعت طول می کشد. رایج ترین درمان جراحی ترمیم رکتوسل ترانس واژینال است که ترمیم خلفی نیز نامیده می شود.
خطرات درمان رکتوسل از طریق جراحی شامل موارد زیر است:
- خون ریزی
- عفونت
- درد هنگام مقاربت جنسی
- ایجاد فیستول (یک کانال باز) بین واژن و رکتوم
- عود مجدد رکتوسل
میزان موفقیت پس از درمان رکتوسل به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- نوع علائم موجود
- مدت زمانی که علائم وجود داشته است.
- روش جراحی و رویکرد اتخاذ شده
مطالعات نشان می دهد که حدود 75 تا 90 درصد بیماران بهبود قابل توجهی دارند اما این میزان رضایت در طول زمان کاهش می یابد.
پیشگیری از رکتوسل
با انجام درمان به موقع رکتوسل می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد. همچنین حذف فعالیت بدنی بیش از حد، رژیم غذایی سالم و متعادل، تقویت عضلات کف لگن و اموری از این قبیل به پیشگیری از این عارضه کمک شایان توجهی می کنند.
۰ دیدگاه